Groźne (in)sekty

Odświeżona wersja tekstu z roku 2013

Nie jest dobrze. Istnieją sekty, a sekty są dla duszy jak dla ciała insekty. W najlepszym przypadku upierdliwe – w najgorszym mogą zabić.

Jak wieść duszpasterska niesie sekty są niezwykle niebezpieczne, ponieważ duszę człowieczą mogą zaatakować nagle. W każdym miejscu, w każdym momencie. Wystarczy chwila nieuwagi, jakiś moment rozluźnienia, zwłaszcza na wakacjach i po człowieku. Był koleś i nie ma kolesia. Atakuje go sekta, kradnie duszę i myk – zamiast sympatycznego ziomka mamy zombiego. Tak wygląda niebezpieczeństwo według specjalistów z ambony. Tym wszystkim (nie)dzielnym tropicielom nie przeszkadza fakt, że każda firma wyznaniowa ostro walcząc o abonenta, uważa każdą inną „religię” właśnie za sektę. I to właśnie ten aspekt sprawia, że zamiast zbliżyć się do prawdy ambonauci sami również grzęzną w sekciarskim bełkocie.

A sytuacja jest groźna. Stan zagrożenia narasta. Groźba wisi nad każdym. W niebezpieczeństwie są wszyscy, a więc nie ma żartów.

Nie pozostaje zatem nic, tylko się pomodlić. Żartowałem. Możemy przecież zamiast bezmyślnie klęczeć rozłożyć problem na czynniki pierwsze i uporać się z sekciarstwem.

Gran Turismo

Tym, którzy obecnie idą na Madryt, Milano, Paris lub London.

WSTĘP

Artykuł porusza najpowszechniejszą na dzień dzisiejszy plagę słowiańskiego niewolnictwa. Rzecz się dzieje w Europie – najbardziej podobno rozwiniętej i postępowej części świata. Tu i teraz, w wolnej i demokratycznej Polsce, w XXI wieku, w kraju w którym politykom nie schodzą z gęby prawa człowieka, według moich skromnych szacunków około pół miliona Polaków i innych słowiańskich braci, dzień w dzień, noc w noc… wyniszczanych jest przez niewolniczy system niespotykanego nigdzie indziej wyzysku. Wyzysk ten jest gorszy niż w krajach trzeciego świata w dobie kolonializmu. Nie mówimy tu o popierdółkach lub jednostkowych przypadkach ale zorganizowanej na masową skalę niewolniczej harówce ponad ludzkie siły. 17 – 20 lub więcej godzin na dobę. Dokładna liczba ofiar nawet nie jest znana, bo nikt nie prowadzi statystyk ale są to grube setki tysięcy. Może nawet milion, kto wie? Odbywa się to jawnie, w biały dzień, za wiedzą dosłownie wszystkich, nie wyłączając oczywiście polskiego rządu i wszystkich polskich instytucji. Skala zjawiska jest porażająca. W czasie, kiedy na monumentalną skalę łamane są wszystkie elementarne prawa normalnego, uczciwego człowieka, rząd, ministry i rzeczniki, ignorują od lat temat i całą uwagę poświęcają nieistniejącym problemom garstki zboczeńców z LGBTHIV. To po prostu poraża.

Jeszcze bardziej poraża, że nikt o tym w zasadzie nie pisze nigdzie, jeśli nie liczyć hermetycznych for zamkniętych przed opinią publiczną. Kolejne kuriozum w naszym nieszczęśliwym kraju pełnym osobliwych paradoksów. Tak więc ja napiszę, aby temat zwyczajnie zaistniał. Ofiary procederu nie mają bowiem czasu skarżyć się gdziekolwiek, bo po 18-godzinnej harówce zwyczajnie nie mają sił i czasu. Padają na twarz ze zmęczenia żeby pospać ze 3 godziny na dobę – to wszystko co mają od życia.

Tajemnice Koranu

         Artykuł opracowała Justyna

Do napisania obecnego tekstu zainspirowały mnie moje osobiste doświadczenia życiowe. Nie, nie zakochałam się i nie wyszłam za mąż za wyznawcę islamu. Jedni pewnie uznają, że moje doświadczenie były takie sobie, ale cóż, ukształtowały mnie, są częścią mnie i doprowadziły do napisania niniejszego artykułu.

            No to najpierw o mnie. Rodzina mojej mamy to typowi katolicy z dziada pradziada – trzeba wyznawać wiarę przodków i już, chociaż ta wiara przodków to przecież nie katolicyzm a raczej wierzenia słowiańskie ale psychika (logika ?) człowieka ma to do siebie, że potrafi wytłumaczyć i powiązać ze sobą różne przeciwieństwa bez żadnych skrupułów czy wyrzutów sumienia. Rodzina mojego taty to już inna historia. Jak opowiadała mi babcia, mieszkanka wielkiego historycznego miasta Łuck, gdzie mieszkali wyznawcy wszelkie możliwych religii, za młodu sama nie wiedziała, do której przystąpić. Miała ułatwione zadanie ponieważ jej ojczym – Rosjanin był prawosławnym a macocha – Niemka była wyznania protestanckiego (dokładnie nie wiem, jakiego). Okropne przeżycia II wojny światowej, pomoc udzielona w biedzie i ogólne zachowywanie się jak przystało na prawdziwych chrześcijan sprawiło, że babcia razem z dziadkiem przystąpili do zboru zielonoświątkowców. Wszystko było dobrze dopóki dzieci nie postanowiły się pożenić. Jedne wyszły za zielonoświątkowców a inne za katolików i zaczęły się schody, ale jak myślicie, dla kogo najbardziej strome ? Nie dla tych starych i starszych, najgorsze schody były dla dzieci. Tylko ktoś, kto żył w takiej rodzinie 20, 30 lat temu (lub więcej) wie, co to za piekło (tym bardziej, że wszyscy mieszkaliśmy w tym samym mieście) kiedy jedna opinia ściera się z drugą a zadaniem dziecka jest być posłusznym. Jedna babcia prosiła mnie, abym nie chodziła do kościoła, bo tam same zabobony i głupia wiara w Matkę Boską, druga babcia prosiła, abym nie chodziła do zboru bo tam siedzi diabeł i nie wierzą w Matkę Boską. W wieku 7-8 lat strasznie to przeżywałam, w wieku 13-14 lat miałam tego już tak serdecznie dosyć, że spełniłam życzenie obu babć i obydwie miały to, co chciały.

            Z czasem zaczęło mnie jednak interesować, jakim cudem człowiek tak bardzo potrafi być zmanipulowany, że członka własnej rodziny jest gotów „poświęcić” aby wszystko było OK. O ile obecnie wiele osób twierdzi na stronach internetowych, że katolicyzm się sypie i że to koniec to jakoś mało słychać o zapowiedziach końca wyznań protestanckich, judaizmy czy islamu. Ponieważ Baca był już uprzejmy napisać o Biblii więc postanowiłam wziąć „na warsztat” Koran.